Boazerie mam w kuchni i przedpokoju odświeżoną z rok temu.Jest super ciepło i przytulnie.W kuchni w połączeniu z bordowymi kaflami na ścianie dużymi kaflami daje super efekt i przytulne miejsce.Sufit juz podwieszany jest, ale extra to wygląda.Każy ma swój gust.Jedni wolą nowego opla drudzy wypasione bmw 320 10 latka.

My również odziedziczyliśmy dom po rodzicach, w którym w boazerii były 2 kuchnie, 2 przedpokoje, łazienka i cała klatka schodowa. Przedpokój pomalowaliśmy białą farbą transparentną, a belki i listwy przy drzwiach na ciemny palisander. Efekt jest ciekawy bo nie przypomina rustykalnej Anglii, ani tym bardziej czasów polskiegi PRL-u. Jest optycznie przestrzenniej, a jednak pozostało trochę ciepła. Najważniejsze są dodatki, które potrafią dodać "tego czegoś" nawet tak znienawidzonym wnętrzom pokrytym w 99% boazerią. Może czasem lepiej nie zrywać całej boazerii w przypływie gniewu? Jak wiadome moda może kiedyś powrócić

skórzane drzwi to nie WYKOŃCZENIE ale IZOLACJA AKUSTYCZNA. Przecież warto wyciszyć toaletą. Nienawidzę was. To tacy jak wy montują szyby w drzwiach łazienkowych i projektują przechodnie salony "bo przestronniej".

Jak wchodziłam do domu koleżanki u której była boazeria w przedpokoju to czułam się jak w trumnie. Do tej pory mi się tak kojarzy (bez urazy)

W pokoleniu obecnych 70- i 80-latków lakierowana sosnowa boazeria była bardzo popularna. Ja sam nie zamierzam sobie takiego czegoś nigdy instalowac, mam inne poglądy na mieszkanie. Ale staram się zrozumieć, a nie szydzić. Coś w boazerii było, co się podobało. Może ludzie chcieli troszkę oswoić betonowe ściany, może drewno przywodziło na myśl atmosferę górskiego schroniska? Musiało być sosnowe, bo inne rodzaje drewna były niedostępne. Pawlacze które tu niektórzy wyśmiewują... no cóż - mieszkania w blokach PRL-owskich nie miały garderob ani komórek, a z czasem jednak ludzie zaczęli dorabiać się pewnych przedmiotów: walizek, plecaków, namiotów i innego sprzętu turystycznego, zabawek choinkowych, większej liczby butów na lato i na zimę, itd. Gdzieś to trzeba było chować.

Boazeria na budaprem? Raczej nie.

I jeszcze - sama miałam ful-wypas boazeriowy w gratisie wraz z mieszkaniem po wcale-nie-starszych-osobach. Po zerwaniu okazało się, że czasy PRL to była finansowa bajka - do dzisiaj, choć zrywaliśmy boazerię 5 lat temu, czuję unoszący się w powietrzu zapach butaprenu, z tą różnicą, że wtedy miałam wrażenie, że ktoś mnie codziennie faszeruje prochami. A dodać należy, że boazerią ozdobione było wszystko - łącznie z drzwiami.
Może i boazeria nie musi być taka zła - ja jednak napatrzyłam i nawąchałam się jej wystarczająco.

mnie przeszkadza jednak estetyka boazerii ( o ile mówiąc o niej można użyć słowa estetyka;) pomieszczenia się robią pudełko podobne, tandetne, jak wszytko jest w listewkach to jakaś schizofrenia z tego wyziera a poza tym idea chyba była taka by wprowadzić drewno do mieszkań w miastach, ocieplić je realnie i "wzrokowo", chyba miło być takie tchnienie wiejskiej sielanki - wiec jak się to ma do tego co ludzie robili lakierując to na grubo wściekle chemicznymi w tamtym czasie powłokami ? wychodziło masakrycznie

Może to, że niewielkie pomieszczenie, w którym podłoga jest zwykle "boazeriopodobna", ściany są pokryte boazerią, sufit, szafy... wszystko jest pokryte boazerią wygląda dość strasznie? Dla mnie wcale nie jest to ponure, tylko brzydkie i klaustrofobiczne. A kolor wydaje mi się kiczowaty. Za to bardzo lubię boazerię bejcowaną na biało - u mnie w domu świetnie się sprawdza na łamanych sufitach na strychu - łatwiejsza od płyty gipsowo-kartonowej, nie pęka i rzeczywiście, dodaje pomieszczeniu ciepła i światła. Chociaż nie kojarzy mi się z Anglią, tylko ze stylem skandynawskim - tam pierwszy raz widziałam coś takiego. :)

Jest coś gorszego... plastikowane panele ścienne. Zadbana boazeria może wyglądać przyzwoicie (chociaż nie w takiej wersji jak na tych fotkach. Natomiast skórzane drzwi to koszmar - kojarzą mi się tylko z psychiatrykiem ;D